M a i d a g
In fröher Tieden weer dat hiertolanns je so, to Maidag wesseln de Deensten ehr Staed. Bi uns op´n Hoff wull ok een vun de Knechten sik veraennern, wull sik in´t Naverdörp bi en Buur vermeden. "So´n Maiaap !" sae Grootvader, "hett de Leef in´e Knaken un will sik dor verfreen." He harr sik dor mit en Deenstdeern verspraken. "Oh nae doch", meen uns´ Mamsell, "in´ Maimaand friegen, dat geiht nich goot." Bi uns op´e Husumer Kant seggt se: "Maikatten kleiht sik ! - - Dat geiht wiß nich goot." Man, Grootvader brumm in sien Baart: "Lööpsche Hunn´ schall keeneen möten." Un dor weer dat mit puttaf. Wi kregen to Maidag en anner´n Knecht.
Mit so´n Höhnergloven harrn se dat bi uns jüßt nich, aver Mamsell weer doch fröh hoog un strööp sik de Daudrüppens vun de jungen Blaed af, eh´r de Sünn in de´n Dag to kieken keem. Dor hett se sik ehr Gesicht mit wuschen; denn wörr se jümmers weke Huut, glatt un schier, in´t Gesicht behooln, hett se seggt. Un mi hett se ok mit ehr natte Hann´ över de Backen strakelt. Do heff ik mi böös verfehrt ! Ik leeg doch noch deep in fasten Slaap in mien Bett. De dwallerige Deern, de !
Nu leeg ik hellwaak un müß an güstern Avend denken. Do is Grootvader dal na´t Moor west un hett mi an´e Hand mitnahm´. Wi hebbt vun de Barkenbööm ´n paar Telgen afruppst, wo dat junge Gröön al düchtig ´rut weer. Dor wulln wi uns´ Brigg mit utstaffeern, wi wulln mit unsen Naver vun güntsiet de Straat, mit em un sien Fru un de lütt Janett wulln wi´n Maitour maken na dat Empendörper Slott. Dat Herrnhuus schull naegenunnaegentig Stuven hebbn, so worr seggt. "Worüm 99 ?", fröög Grootmoder, "worüm denn nich hunnert ?" Un Grootvader verklaar ehr, dat keem vun de´n daenschen König her. Wo en Graf hiertolanns in sien Slott hunnert Stuven harr, de müß för de´n König en Kompanie mit Suldaten utstüern un op sien Hoff hooln. Un dat hett de Graf nich wullt. Nae, in sien groten Wildpark heel he sik lever Damwild un Rehn un Wildswiens. Un dat wulln wi uns nu mal all´ns ankieken an dissen Maidag. Grootvader harr sik bi de´n Inspekter Verlööf haalt, wi durven mit uns´ Spannwark op´n Hoff föhrn un dor utspann´. Un wat hebbt wi de´n Dag nich all´ns to sehn kraegen !
An welke Staeden weern swatte Placken op dat Land to sehn. Dor harrn de´n Avend tovör de jungen Lüüd ehr Maifüer hatt. De Flamm, worr seggt, de schulln de Hexen wegjagen, wenn de op ehr´n Bessenstöhl dör de Luft na de´n Blocksbarg hensusen. Un de Asch vun dat Füer worr dorna över dat Feld streut; dat schull dat Land fruchtbor maken.
An en anner Staed stunn dat Koorn al so hoog, dor kunn sik dat Vagelvolk in verstaeken. So schull dat goot waesen: "Maidag en Kreih, Johanni en Reh, Jacobi de Lee". Un en anner Snack güng so: "Maidag koolt un natt, füllt Buern Schüün un Fatt."
Aver hüüt schien de blanke Sünn. Un wi beiden Lütten, Jan un Janett, wi harrn uns´ niege Pingstkledaasch hüüt al ankraegen: Se ehr´n witten Linn´rock, he en witte Linn´büx. Un all Beid´ en witte Marinebluus mit´n blauen Kragen un en swatten Matrosenknütt vör de Bost. Un wi durven uns ja nu jo nich schietig maken !
Wi hebbt de groten Tiern sehn. Wi hebbt Mööschen plöckt; Grootvader wull je geern sien Waldmeisterbowle hebbn. De Mööschen hebbt wi uns ünner de Marinebluus staeken. Grootvader sae aver, för de Bowle weer dat mit de Mööschen nu to laat, de müß lang vörher ansett warrn. Un för de witte Bluus ok nich goot; nu harrn wi Beid´ in dat feine Tüüch en grönen Placken op´n Buuk. Un de weer echt. - - Aver dat weer vun de Farven noch nich all´ns.
Bi de Middagskost harrn wi uns op en Daek sett, batts op´n Rasen ünner de groot Eek. Janett harr en Baeker mit Jehannsbaersaft vör´n Kopp, harr ehr lütt Muulwark bet baven hen vull Saft un wull dat dalslucken. Do kreeg se miteens dat Hucheln, versluckt sik un pruust de´n roden Saft uns liek in´e Mööt. Mien Bluus un mien Büx, de weern vun baven bet nerrn vull rode Placken, Janett ehr Tüüch aver ok. Un ehr Moder kreeg de´n Rest vun de Buddel över ehr Kleed. So, nu seeg´n wi ut, as weern wi in´ Krieg togang west. Root, witt, gröön, uns´ Maidagsfarven ! Wi harrn ja noch in en Kroog Kaffee drinken wullt, avers dat güng nu wahraftig nich mit uns´ klörte Kledaasch, bunt as´n Pingstoß.
As wi mit uns´ Fohrwark op´n Hoffplatz föhrt kemen, dor seet de junge Knecht jüßt baven op´t Dackenn vun de Schüün un trock de´n Maikranz hoog. Laterhen hebbt de Junggaest, Mannslüüd un Fruunslüüd, danst un sung´n un´ barg Juchei un Didelumdei maakt. Maidagavend ! Blots wi beiden Lütten, Jan un Janett, uns harrn se fröh to Bett packt. Un dor hebbt wi noch lang dat Kreihn un Juuchen un Grölen anhöört, bet uns de mööd Ogen tofulln.
Maidag fröher ! ´n fein´ Dag weer´t liekers !
Paul Jessen, 1896 bet 1976 - revideert vun Peter Kollund, Rosendahl 1995
PS. Wenn een nu noch´n passende Veranstaltung söcht oder paar feine Biller kieken müch,
de kiek mal in bi www.friesenanzeiger.de